بسم الله الرحمن الرحيم
وصيت نامه شهيد حسن کردستاني . ان الحسين مصباح الهدي و سفينه النجاه . از خدا بترس چنانچه او را مي بيني . اگر تو او را نمي بيني او حتما تو را مي بيند . اگر گمان مي کني که او تو را نمي بيند کافر شده اي ، اگر مي داني او تو را مي بيند و در برابر او معصيت کردي خود را پست ترين بندگان قرار داده اي . با نام خدا و با ياد اولياء و انبيائش و سلام و درود به رهبر کبير انقلاب اسلامي ناجي امت اسلام و سلام به حافظان انقلابش رزمندگان دلير اسلام و سلام بر ارواح طيبه شهدا ، شهيدان زنده معلولين انقلاب اينک قلم در دست بر روي کاغذ مي لغزد .بياد دارم بارها قلم را به دست گرفته ام و بر روي کاغذ لغزانده و نامه نوشته ام به اين اميد که ديگر زنده باز نگردم ولي چه کنم که سعادتش نصيبم نگشت . هم اکنون اميدوارم اين بار توفيق شهادت در راهش را نصيبم گرداند البته مي دانم رسيدن به درجه شهادت و مقام لقاءالله و زيارت خداوند مختص افراد صالح و متقي است و آشنايان را در آن جايگاه راهي نيست . لکن اينجا توبه و ملالت خود را با کمال سرافکندگي و خجلت به پيشگاه حضرت باري تعالي و رحمت نامنتهاي او مي برم و اميدوارم که به حق محمد و آل محمد (ص) خداوند بر اين بنده حقير لفظ ترحم نمايد که از گناهان و تقصيراتم درگذرم و ما را به شفاعت حسين (ع) و وساطت ابا صالح المهدي (عج) نايل فرمايد . اي خدا ! ما را ببخش به خاطر شاکر نبودنمان ، ما را ببخش به خاطر قدرداني نکردن از نعمتهايت ، ما را ببخش به خاطر بي اعتنايي به احکام و دستوراتت و ما را ببخش به خاطر فراموش کردن خودمان که چه بوديم و چه شديم و چه خواهيم شد . آگاه باشيد که جائي که اخلاص نباشد اختلاف است و جائيکه اختلاف است خودپرستي و هوا و هوس و در همانجا شيطان ام الفساد وجود دارد و مبارزه با باطل را که توسط خاتم الانبياء محمد (ص) پيام آور وحي الهي آموخته و درس شجاعت و شهامت را از مولايمان علي (ع) و درس شهادت طلبي را از امام حسين (ع) فرا گرفتيم . خدايا ! تو درياي رحمتي ، ما را در آن دريا غسل ده که جز به آن دريا به دريايي ديگر پاک نمي شويم . خدايا ، فرموده اي که شهيد بس مقام والايي دارد و شهدا نمرده اند بلکه هميشه زنده اند و نزد تو روزي مي خورند . پس تو را به نام شهيد ، به مقام شهيد و به ارج و قرب شهيد مرا ببخش و از رهروان آنان قرار ده ، خدايا ، تو را قسم به کودکان شهدا و ارواح شهدا از گناهانم درگذر که ديگر طاقتم تمام شده و عزت و مقام شهيد و نام شهيد را در من قرار ده . پدر ، مادر ، خواهران ، برادران و اقوام عزيزم : از شما مي خواهم اگر توانستيد پنج شنبه ها با حضور در گلزار شهدا و قرائت فاتحه روح شهدا را شاد کنيد . اي کساني که اين وصيت نامه را مي خوانيد ، بدانيد که شهادت مرگ نيست رسالت است ، رفتن نيست جاودانه ماندن است ، جان دادن نيست جان يافتن است ، به اجبار رفتن نيست به اختيار رفتن است ، مردن نيست تولد است ، سکوت نيست فرياد است و تنفر نيست بلکه عشق است . سخني با مادر مهربانم : اي مادرم ، تو که زحمات زيادي بعد از تولد تا به حل براي من متحمل شده اي ، من اين را در هيچ شرايطي فراموش نمي کنم که تو مشوق خوبي براي راهنمايي من به مسجد و قرآن و اسلام بودي . از اين که تربيت مرا به عاقبتي چنان کشاندي از شما بسيار متشکرم و اميدوارم که خداوند تو را به مقام شهدا شريک و بر بهشت اعلايش واصل گرداند . اي مادر ! گفتم کفنم را بياوريد تا بپوشم که خون من از خون لهراسب به خون خفته رنگين تر نيست . اي مادر مهربانم ، بايد افتخار کني که مرا بزرگ کردي و در اين برهه از زمان که اسلام نياز به خون دارد خون مرا تقديم به خدا کردي . به جهانخواران شرق و غرب بگوئيد : اگر خانه و کاشانه ام را به آتش بکشيد و بدنم را تکه تکه کنيد و آن را در آتش بسوزانيد تا به خاکستر تبديل و خاکسترم را به دريا بريزيد فرياد من را خواهيد شنيد که مي گويم اسلام پيروز است ، کفر و منافق نابود است و اگر گلوله هايتان سينه ام را بشکافد آرزوي شنيدن يک کلمه ضعف و زبوني دين و رهبرم را از زبان من به گور خواهيد برد
ى مادر مهربانم كه بايد افتخار كنى كه مرا بزرگ كردى و دراين برهه از زمان كه اسلام نياز به خون دارد من را تقديم بخدا كردى. والسلام حسن كردستانى
.