بسم الله الرحمن الرحيم
زندگينامه شهيد جليل شفيعي : شهيد برادر جليل شفيعي روز ششم فرودين ماه 1341 هزار و سيصد و چهل و يک هم زمان با طلوع خورشيد جهان تاب روزهاي اوج ظلم و ستم محمد رضا خاني در خانواده اي بي بضاعت و مذهبي ديده به جهان گشود از آن جا که خانواده ايشان جسم و روحشان مملو از عطوفت و مهرباني بوده با متحمل شدن مشقت ها و رنج هاي فراوان ايشان را به شيوه اسلامي تربيت و پرورش داده تا اين که در سن هفت 7 سالگي وارد دبستان مي گردد شهيد از پنجم دبستان به بعد علاوه بر تدريس خود ايام تعطيلي را صرف کار کردن مي کرد زيرا که به خوبي درک کرده بود که فرزندان بايد در پيري پدر و مادرشان عصاي دست آن ها باشند . شهيد از همان اوايل کودکي علاقه خاصي به جامعه روحانيت متعهد و راستين داشت و بارها مي گفت که اگر سايه اي از اسلام باقي مانده است مديون روحانيت است . ايشان سال هاي 1356 - 1357 همراه با موج خروشان مردم در تظاهرات بر عليه رژيم منفور پهلوي شرکت داشت و دائماً مي گفت : اي کاش بنده حقير در رکاب فرزند رسول الله ( امام ) به شرف شهادت نائل مي آمدم . شهيد از اوايل انقلاب با ظهور کردن سازمان ها و گروهک ها گوناگون مخالفت مي ورزيد و مي فرمود که پيدا شدن اين احزاب و گروهک ها جز پست و خار شدن در برابر ملت دلير ايران ثمره اي ندارد و تنها تکيه ايشان اطاعت از رهبري حضرت امام بود . شهيد از روزهائي که اين جنگ توسط آمريکا به ملت ايران تحميل شده آرزو داشت که دائماً در جبهه باشد اما از آن جا که خانواده علاقه زيادي به ايشان داشتند از رفتن ايشان به جبهه جلوگيري مي کردند و بسيار اتفاق مي افتاد که ايشان در اندوه و غمي بسيار فرو مي رفت و مي فرمود : ما نبايد چون مردم کوفه اماممان را تنها بگذاريم وگرنه در روز بازپسين خار و ذليل درگاه الهي مي باشيم . بالاخره با تلاش و انتظارات فراواني موفق شد عازم جبهه گردد و موقع رفتن سر پا نشانگر شادي و شکر گزاري بود و به بزرگترين آرزوهايش که همانا شهادت در راه الله بود رسيد آري با آرزوي شهادت به جبهه شتافت و با علاقه زيادي که به امام و به انقلاب و به اسلام داشت جاي داشت که پس از آزادي خونين شهر عزيز در تاريخ 2/3/1361 به جندالله پيوسته شود . روحش شاد و راهش پر رهرو باد .