بسمه تعالي
زندگي نامه شهيد هادي آواره ؛ ايشان در سال 1343 در خانواده اي مستضعف به دنيا آمدند پدر گوسفندان را پرورش مي داد و مادر قالي بافي مي کرد ايشان دوران ابتدائي را پشت سر گذاشتند و به دليل وضع مالي خانواده مجبور مي شود درس و مدرسه را رها کند و به دنبال کار رود از مادر خود اجازه رفتن به لار مي گيرد و راهي آن ديار مي شود و بعد از مدتي کار کردن به شهر خود بر مي گردد و پول اندکي را که با خود آورده بود به پدرش مي دهد دم دمه هاي جنگ بود روحش در اين دنيا نمي گنجيد به گذر از دنياي فاني مي انديشيد و بر لياقت والاي شهادت واقف بود . ايشان شهادت را يک نعمت خداوندي مي ديد و گريه بر آن را براي خانواده اش حرام اعلام کرده بود از طرف بسيج قصد رفتن کرد او ديگر ؟؟؟ اين ماندن نداشت شناسنامه اش را از او گرفته بودند ولي با شناسنامه برادرش داوطلبانه وارد خدمت سربازي شد و سرانجام توانست در کنار رمزندگان اسلام قرار گيرد سردشت برايش نويدي از رهايي بود و بوي خدا مي داد و او هر وقت به ديدار خانواده اش مي آمد از روزگار کردها سردشت و استقامتشان سخن مي گفت و خانواده را به شکرگذاري خداي منان به جهت رفاه زندگيشان دعوت مي کرد .سن و سال اندگي داشت اما هميشه از پرواز مي گفت با لباسش شعر شهادت مي سرود و به خانواده اش صبر داشتن در روز شهادتش سفارش مي کرد و نگران حال مادر بود هر روز حادثه ها در سردشت مي ديد وزير پاي مردان خدا به آسمان فخر مي فروخت .او نيز همراه هم رزمانش در دفاع با تمام توانش پيش مي رفت و با خدا زمزمه هايي داشت که ناگاه ترکشي گلويش را بوسه زد و به آرامي در آن نشست ، همگي در انتظار آمبولانس زمان را پشت سر مي گذاشتند که بعثيان دوباره دست به جنايت زدند و بمبهاي شيميائي شان را بر سر آنان فرو ريختند. تا شهادت برازنده قامتش گردد و به ديداري که آرزويش بود برسد. والسلام