بسم الله الرحمن الرحيم
ايشان در سال 1328 هجري شمسي در روستاي بندر امير در خانواده اي متدين چشم به جهان گشود . پدر و مادرش او را عبدالحسين ناميده اند و او فرزند سوم خانواده بود کودکي مادرش را از دست داد و خواهراش مراقبت از او را به عهده گرفت . به دليل برخي از مشکلات پدرش مجبور شد دوباره ازدواج کند اما با وجود سن کمي که داشت براي کمک کردن به پدرش در زمين هاي کشاورزي کار مي کرد و تا روزگار مي گذارند . تا اين که در سن 20 سالگي به خدمت سربازي به روستاي خدا باز مي گردد و در همان جا دوباره مشغول به کار مي شود و در سن 23 سالگي به با دختري از اقوام آشنا مي شود و در سال 1351 زندگي مشترکشان را آغاز مي کنند . بعد از ازدواجشان به شهر مرودشت مي آيند و در کارخانه ي آرد دادلي مشغول به کار مي شود . حاصل اين ازدواج 6 فرزند بود 4 پسر و 2 دختر . آن ها زندگي خوب و خوشي را در کنار هم مي گذارند . او پدري مهربان و دلسوز براي فرزندانش بود . او فردي مومن و متعهد و خداترس بود و هيچ گاه نماز و روزه اش را ترک نمي کرد . اگر کسي مشکلي داشت و ؟؟؟ مي آمد تا جايي که مي توانست آن ها را در حل کردن مشکل شان ياري مي کرد . از خصوصيات اخلاقي ايشان اين بود که هميشه شاد و خنده رو بود و هيچگاه در برابر مشکلات خم به ابرو نمي آورد .در همه حال شکر گزار خدوند متعال بود . وقتي پدرم به جبهه اعزام شد من 9 سال بيشتر نداشتم بقيه بچه ها هم کوچک بودند . به خاطر همين زيادي از پدرم يادم نيست پدرم در ذهنم نيست فقط در يادم مي آِيد شب هاي محرم که مي شد براي عزاداري به مسجد مي رفت و من هم با خودش مي برد و من را محکم مي گرفت و با دست ديگر بر سينه مي زد و اين خاطره را هيچ وقت فراموشم نمي شود و هر سال با آمدن ماه محرم اين خاطره برايم زنده مي شود . پدرم زياد با ما زندگي نکرد سايه اش را بر سرم حس کنم ولي با همين مدت کم هم ياد و خاطرش در ذهنم مانده و اکنون 32 سال دارم و هر چه از عمرم مي گذرد جاي خاليش را بيشتر حس مي کنم . هيچ چيز و هيچ کس نمي تواند جاي خاليش را برايم پر کند . او راهش را انتخاب کرده بود و چاره اي ندارم جزء پذيرفتن اين حقيقت که او در ميان ما نيست اميدوارم که بتوانم لياقت و شايستگي اين را داشته باشم که دختر شهيد هستم .روحشان شاد .کسي که تا ابد فراموشت نمي کند دخترت فاطمه .