بسم الله الرحمن الرحيم
زندگي نامه شهيد کيامرث طاهري :شهيد کيامرث طاهري در سال 1339 در روستاي ملک آباد رامجرد ديده به جهان گشود زماني که شهيد به دنيا آمد خشکسالي بود و مردم در رنج و مشقت زندگي مي کردند کشور ناامن بود يعني نهضت بود و غارتگري زيادي بود آنقدر زندگي مشکل بود که مجبور شديم از آن روستا عزيمت کنيم و به روستاي جهان آباد بيائيم زماني که به روستاي جهان آباد آمديم شهيد کيامرث طاهري يک ساله بود سن شهيد به 6 سالگي رسيد و به مدرسه دولتي جهان آباد رفت روزهاي بود که ما روزي پنج تومان زندگي نامه را اداره مي کردم او در مدرسه ممتاز بود در آن مدرسه مدت پنج سال درس خواند و مدرک پنجم خود را گرفت اما آنچنان در آمدي نداشتيم که او را به مدرسه راهنمائي بفرستيم او و برادر بزرگترش با من به کار مشغول شدند و مدت سه سال با من کار کرد تا اينکه بعد از سه سال به شاگردي کمباين رفت و يک سال روي کمباين بود و بعد او يک سال در يک شرکت راننده غلطک شد و بعد از غلطک به رانندگي بلدوزر در آمد و مدتي هم راننده بلدوزر بود در همين هنگام به کليه درد مبتلا شد که هر دکتري مي رفت او را معالجه نمي توانستند بکنند . در چند سال قبل از انقلاب جلساتي براي ياد دادن قرآن از طرف هيئتي که از مرودشت به محل مي آمدند برگزار مي شد که ايشان يکي از افراد مشتاق به يادگيري قرآن و احکام دين بود و در طول سال اگر روحاني براي تبليغ به محل مي آمد شهيد که روحيه بسيار کنجکاوي داشت به بحثهاي مختلف پيرامون مسائل ديني مي پرداخت و خيلي پايبند با احکام دين مبين اسلام بود که حتي او هميشه در اين مسائل از ماها خيلي جلو بود تا اينکه انقلاب با تظاهراتش در شهرها بر عليه رژيم ستم شاهي شروع شد با وجودي که سن کمي داشت خيلي زود اهداف انقلاب را درک کرد و خيلي زياد علاقه به انقلاب و اسلام داشت و براي آگاه کردن بعضي افراد آنها را ارشاد مي نمود و فعاليت زيادي در انقلاب داشت و سعي مي کرد بيشتر در تظاهرات شرکت کند تا اينکه انقلاب به پيروزي رسيد و بعد از پيروزي انقلاب به کشاورزي مشغول شد مدت يک سال کشاورزي کرد و سپس به خدمت سربازي رفت چهار ماه آموزش را در شهرستان ميان دو آب گذراند و مدت 20 ماه تماماً در جبهه بود و او را به خاطر لياقت و تعهدي که در اجراي احکام اسلام داشت بعنوان نماينده سياسي هنگ ژاندارمري سوسنگرد معين کرده بودند و در عملياتهاي فتح المبين و بيت المقدس و محرم شرکت داشت که در يکي از عملياتهاي مجروح شد و به منزل آمد که بعد از معالجه به خدمت برگشت تا اينکه خدمت سربازيش تمام شد و به روستا آمد وقتي به روستا آمد به کشاورزي مشغول شد طولي نکشيد که لباس رزم پوشيد و از طريق بسيج به جبهه اعزام شد و مدت سه ماه در جبهه بود بعد از آن به روستا آمد ناگفته نماند ( بعد از خدمت سربازي که به محل آمد عضو گروه مقاومت شد که در گروه مقاومت نقش مهمي داشت و دعاهاي کميل و توسل و مجالس مذهبي توسط ايشان انجام مي شد ) در همين مدت که درد کليه داشت يک روز تصميم گرفت که به زيارت سيد علاء الدين حسين برود که رفت و در آنجا تا صبح راز و نياز و گريه کرده بود و در همان جا شفا يافته بود و ديگر درد کليه نگرفت . شهيد بعد از خدمت سربازي در سال 62 ازدواج کرد در اين مدت خداوند به او دو دختر عطا فرمود گاهي مي شد که به مادرش مي گفت : که من هفت دختر از خدا طلب کرده ام . او در تاريخ 12/9/64 با کاروان کربلا به جبهه رهسپار شد او براي شش ماه اسم نوشته بود وقتي نامه به ما نوشته در آن گفته بود که براي مدت شش ماه ثبت نام کرده ام اما برادرش براي او نوشت که برادر سه ماه بمان و بيا تا من به جبهه بروم اما او در جواب نوشته بود که برادر اسلام امروز احتياج به ما دارد تو هم بايد بيايي حتي شهيد پيش از اعزام به مادرش که مانع از رفتن او شده بود در جواب گفته بود که مادر من مي دانم اگر من به جبهه نروم حتماً برادرم ميرود و اگر برادرم رفت شهيد مي شود او نبايد شهيد بشود وجود او لازم است او براي اسلام بيشتر لازم است بگذاريد تا من بروم و شهيد شوم و در اينجا بود که مادرش هم راضي شده بود . او به برادرش احترام زيادي مي گذاشت . او زميني را خريده بود که ساختمان بسازد و حتي مقداري آجر و آهک هم ريخته بود او سعي مي کرد . تا منزل برادرش ساخته شود . شب حمله به دوستانش و همسنگرانش گفته بود که اين جبهه آخر من است من ديگر شهيد مي شوم و حتي همان شب عکس دخترش را پاره کرده بود و گفته بود نمي خواهم دخترم جلو نظرم باشد که خداي نخواسته در حمله کم کار شوم . ايشان آرپي جي زن شب حمله بود (خط شکن) جزء لشکر 19 فجر گردان امام مهدي ، نزديک سنگرهاي عراقيها که رسيده بود با تير مستقيم مزدوران قلب رئوف و پر مهر و محبتش تا قيامت از کار افتاد و بعد جنازه اش را با قايق حمل مي کردند که خمپاره اي به قايق اثابت مي کند و جنازه آتش مي گيرد و مي سوزد او را در آب مي اندازند که خاموش شد و بعد از يک روز عزيزان رزمنده جنازه او را به پشت جبهه مي آوردند . در اينجا لازم است که بگويم که شهيد آرزويش شهادت بود و اگر باز هم شهيد نمي شد و به منزل مي آمد باز به جبهه مي رفت و آخر عاقبت شهيد مي شد و ما که مي دانستيم خداوند اين امانت را از ما خواهد گرفت ما هم خودمان ما را براي شهادت او آماده کرده بوديم . و لازم است به منافقين بگوئيم خوشحال نباشيد که هر روز ما شهيدي مي دهيم ناراحت باشيد چون شهيدي که براي ما مي آيد حرکت جوانان به طرف جبهه زياد مي شود و کمر دشمن به لرزه در مي آيد . روحش شاد و راهش مستدام باد .