شهید سرلشکر رسول استوار متولد شهر کوار و بزرگ شده شهر شیراز بود. او از شاگردان و نزدیکان شهید محراب آیتالله دستغیب(ره) و از جوانان انقلابی شیراز بود.
وی از ابتدای جوانی با شروع دفاع مقدس عازم جبهههای غرب و جنوب شد و در لشکر ۱۹ فجر و تیپ مستقل ۳۵ امام حسن(ع) به عنوان فرمانده گردان، مسئول اطلاعات و عملیات لشکر، فرمانده تیپ مستقل به دفاع از کشور پرداخت و بارها مجروح و مصدوم شیمیایی شد. مسئولیت آموزش و اطلاعات نیروی زمینی سپاه، مؤسس نیروی ویژه صابرین سپاه، فرماندهی قرارگاه مدینه منوره در جنوب کشور و فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا(ع) در شمال غرب کشور از جمله عرصههای خدمت همرزم سردار سلیمانی پس از دوران دفاع مقدس بود. او همزمان در کنار فرماندهی و مسئولیتهایش در سپاه، تحصیلاتش را در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته جغرافیای نظامی، در دانشگاه امام حسین(ع) به پایان رساند.
پس از آن در عرصههای فرهنگی کشور مسئولیت مدارس سپاه را عهدهدار شد، مسئولیت پیادهسازی الگوی طرح تحول و سند چشمانداز نظام آموزشی مدارس کشور به او واگذار شد. در سالهای آخر عمر پربرکت خود مسئولیت موسسه راهیان کوثر را در کشور بر عهده گرفت و پژوهشهایی را در داخل و خارج از کشور در زمینه مسایل آموزشی انجام داد که حاصل این پژوهشها کتابی با عنوان «معلم» است که راهنمای تدریس معلمان در موضوعات آموزشی قرار گرفت.
وی در سالهای ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ به صورت مداوم و مقطعی در سوریه حضور داشت و در دفاع از حریم اهل بیت(ع) در مقابل گروههای تکفیری، دوشادوش سرداران شهید حاج قاسم سلیمانی و حاج حسین همدانی در سوریه و عراق مجاهدت کرد.
شهید استوار در سوریه فرمانده یگانهای دفاع وطنی و مسئول کمیته بازسازی ارتش سوریه بود و ستاد بازسازی ارتش سوریه را ایجاد کرد تا فعالیتهای مستشاری ایران در سوریه را به کمترین میزان برساند. شاخصترین عملیاتهای او در نبل الزهرا و چندین منطقه از اطراف حلب بود که به خاطر طراحی و فرماندهی عملیات، این مناطق به سرعت آزاد شد.
سردار استوار اواخر تابستان ۱۳۹۹ در مأموریت اخیر و مستشاری خود در کشور عراق به کرونا مبتلا شد و به ایران بازگشت و به دلیل مصدومیت شیمیایی دوران دفاع مقدس، با شدت یافتن بیماری در بیمارستان بقیةالله(عج) بستری شد. سرانجام پس از تحمل دردهای فراوان نتوانست در برابر بیماری مقابله کند به کما رفت و بعد از ۷۵ روز در حالت اغما، مصادف با چنین روزی در سال ۱۳۹۹ به شهادت رسید و به یارانش پیوست.
خاطره شهید از زبان فرزندش:
