بسم الله الرحمن الرحيم
زندگينامه برادر شهيد هوشنگ هوشمندي . شهيد هوشنگ هوشمندي متولد سال 1346 در ماهور ؟؟؟ روستاي شاه نورالدين شيربيم متولد شد. در حاشيه ي اردکان فارس در کنار خانواده زندگي مي کرد . مقطع ابتدايي را در همان روستا گذرانيد و زماني که وارد مقطع راهنمايي شد به شهر قائميه عزيمت نمود و در مدرسه شهيد بهشتي مشغول به تحصيل شد . زماني که دوره راهنمايي را تمام کرد حول و حوش جنگ تحميلي عراق عليه ايران شود . او وارد دبيرستان پسرانه ي شهيد مفتح شد و همان طوري که گفته شد جنگ عراق عليه ايران آغاز شده بود و آن شهيد بزرگوار هميشه دوست داشت به جبهه ي نبرد اعزام شود و با دشمنان به مبارزه بپردازد و از ناموس و قداست ايران عزيز حمايت نمايد . آن شهيد بزرگوار با توجه به سن و سال کمي که در آن سال ها داشت و اين که نمي توانست به جبهه برود در پايگاه مقاومت بسيج شهر قائميه مشغول فعاليت شد تا اينکه در سال 1364 به استخدام ارتش جمهوري اسلامي در آمد و به مدت يک سال دوره ي مقدماتي را طي کرد و بعد از تقسيمات او در تيپ زرهي 37 شيراز به انجام وظيفه مشغول شد . از طريق کار گزيني همان تيپ بود که به منطقه ي گيلان غرب اعزام گرديد و به آرزويش رسيد او تا سال 1368 در تمام مناطق غرب کشور مشغول مبارزه با دشمن بعثي بود . شهيد هوشنگ هوشمندي در زمان خدمت از نظر صداقت و معرفت و ايمان به خدا حرف اول را مي زد و هميشه مورد تقدير فرماندهان وقت تيپ 37 زرهي قرار مي گرفت . آن شهيد بزرگوار در سال 1366 با دختر يکي از اقوام خود ازدواج نمود که ثمره ي اين ازدواج سه فرزند بود که شامل دو پسر و يک دختر به نام هاي محمد باقر ، نويد و عاطفه هوشمندي مي باشد . شهيد هوشنگ هوشمندي هميشه به همسر خود توصيه مي نمود که فرزندانش دنباله رو راه او بودند و به کشور خود خدمت کنند . او همچنين اين نکته را يادآوري مي کرد که همسر و دخترش حضرت فاطمه زهرا را الگوي خود قرار دهند و هميشه حجاب خود را مايه ي سرافرازي خانواده و مملکت بدانند . آن شهيد بزرگوار فردي خستگي ناپذير و مؤمن و وطن پرست بود که حتي در دوران مرخصي و استراحت خويش در فکر هم رزمان و همکاران خويش بود و اگر به خاطر ديدار همسر و فرزندان نبود لحظه اي منطقه ي جنگ را ترک نمي کرد . بالاخره شهيد هوشنگ هوشمندي در سال 1366 در منطقه ي سومار عمليات مرصاد زماني که آن منطقه زير بمباران شيميايي قرار داشت به صورت شديدي شيميايي شد . او با توجه به حسن انسان دوستي و صداقتي که در رفتار خود داشت تمام تلاش خود را کرد و هنگامي هم که زخمي شده بود به صورت سرپايي در بيمارستان صحرايي مورد معاينات پزشکي قرار گرفت و دوباره به پيش همرزمان خود براي انجام وظيفه برگشت تا اينکه بر اثر عارضه ي شيميايي و بعد از چند سال دست و پنجه نرم کردن با بيماري خود در سال 1379 در تاريخ 6/11/79 به درجه ي رفيع شهادت نائل شد . روحش شاد و راهش پر رهرو باد .