بسم الله الرحمن الرحيم
زندگي نامه شهيد سيد عباس حسيني . در سال 1341 نعمت وجودي فرزندي از تبار نيک نامان به خانواده ي سيد جلال حسيني هديه شد پدر و مادر وارسته و خوش بخت نام اين گل نو رسيده را عباس گذاشتند . عباس در شهرستان آباده ديده به جهان گشود و در خانه اي چشم باز کرد که عشق به خاندان عصمت و طهارت عليه السلام در آن جاري بود . پدر عباس مردي بود که اهل انصاف و همه امينش مي شمردند و مادر عباس از شيرزناني بود که عفت و بزرگ منشي و شجاعت پروري همدم او بود و فرزنداني آراسته و پيراسته را در دامن پر مهرش پروريد . آفتاب هفت سالگي عباس که چهره ي خود را نشان داد عباس براي شکوفايي بيشتر پاي به مدرسه گذاشت دوره ي ابتدايي را با جديت به پايان برد عباس با نيکي ها انس و الفت داشت بزرگواري در وجودش موج مي زد عصاره ي پاکدامني و تقوي و خدادوستي بود و درستي و صداقت جام جانش را پر کرده بود او آينه اي بود که تنها خوبي در آن جلوه داشت . مهرباني و شجاعت توامان در وجودش جاي گرفت و از او چهره اي ممتاز را به نمايش مي گذاشت . شعله هاي انقلاب اسلامي که فروزان شد سالهايش به رشد و شکوفايي رسيده بود . با اين همه در مکتب امام دانش عشق ورزي را کمال بخشيد و دليرانه در صحنه ي انقلاب حضور يافت . روزگاري امام خميني در جواب حاکم بدنام و ستمگر - شاه معدوم - که گفته بود خميني روحي فداه با کدام نيرو مي خواهد با ما به مبارزه و ستيز برخيزد فرموده بودند سربازان من در گهواره هستند . امروز آن کودکان شيراني شده بودند که مي خواستند دست گرگان و روباه صفتان را از مملکت خود کوتاه کنند و به لطف الهي به توفيق نيز رسيدند عباس حسيني خروشان در ميدان انقلاب حضور مي يافت و در کنار ديگر ياران امام به تابناکي انقلاب و نهضت تبلور بيشتر مي بخشد . تا تحکيم پايه هاي نظام اسلامي ارگانها و نهادها يکي يکي جان گرفتند . سپاه يکي از اين نهادها بود که مي خواست از امام و امت دفاع کند و خيلي زود توانست خيلي عاشقانه را سبز پوش نمايد . و طراوت انقلاب را بيمه کند شهريور ماه 1365 فرا رسيده بود و آرامش را از دل سيد عباس فراري داده بود گويي که شب هاي انتظار او به سحر رسيده و لحظه ي وصال نزديک مي شدند سيد عباس در حاج عمران بال ها را در معرض آتش خشم دشمن قرار داد و دل دريايي را در ميان کوه آتش شعله ور کرد و در انتظار ماند تا پيک آسماني را در آغوش بگيرد و به پرواز در آيد . در 31/5/1365 سيد عباس راهي ميدان ميان ياران بخون نشسته باز کرد و در ميان آنان آرام گرفت . دو سه روز بيشتر نپاييد که به ديار شهيد پروران برگشت و در گلزار شهداي آباده جاي خوش کرد . خدايش جاويد بدارد .