زندگي نامه شهيد حسين باقري نژاد : زندگي نامه شهيد : حسين باقري نژاد در سال 1349 در خانه اي محقر که پر از صفا و صميميت بود کودکي پا به عرصه وجود نهاد ، چون خانواده ارادت خاصي به آقا امام حسين ( ع ) داشتند نام او را حسين گذاشتند دوران طفوليت را در دامان پر مهر و محبت خانواده گذراند او سومين فرزند خانواده بود ، پدر از همان کودکي حسين را با خود به مسجد و مجالس عزاداري سالار شهيدان مي برد روزها مي گذشت و حسين نهال وجودش در دستان باغبان عاطفه ها هر روز رسيده تر و شکوفاتر مي شد به نقل از مادر شهيد که مي گويد حسين در سن چهار سالگي به بيماري سختي دچار شد و آن زمان هم که دکتر و دارو و امکاناتي در فراشبند نبود به ناچار او را به شيراز برديم و در بيمارستان بستري کرديم بيماري او عفونت شديد بود تا اين که مادر شهيد مي گويد به حرم مطهر شاهچراغ رفتم و نماز خواندم و بسيار دعا کردم و شفاي فرزندم را از او خواستم و حتي از آقا خواستم که يک چشمم را نابينا کند ولي در عوض فرزندم حسين را شفا بدهد و چند روز همان جا مانديم تا اين که خداوند و آقا شاهچراغ فرزندم حسين را شفا داد گويا حکمت خداوند در اين بود که حسين شفا پيدا کند و در سن شانزده سالگي شهيد راه خداوند شود . تا اين که آموزش و مدرسه شروع شد و حسين دوران ابتدايي را در مدرسه شوريده که آن زمان مصادف بود با حکومت مستبد شاهنشاهي دوران ابتدايي در آن مدرسه گذراند هشت ساله بود که انقلاب اسلامي شروع شد و در راهپيمايي ها به همراه برادر شهيدش محمود شرکت مي کرد دوران راهنمايي را در مدرسه مزيناني گذراند با شروع جنگ تحميلي ايشان در سن سيزده سالگي براي اولين بار به جبهه هاي نبرد حق عليه باطل شد او چندين بار به جبهه رفت و در بيشترين عمليات ها شرکت داشتند حسين از نظر سني کوچک بود ولي داراي جسمي قوي و هيکلي ورزيده بود به ورزش علاقه فراواني داشت به نقل از مادر شهيد حسين در کودکي که در کوچه بازي مي کرد سنگر بازي مي کرد او علاقه زيادي به اسباب بازي جنگي داشت حسين به کوه نوردي علاقه داشت ساده مي پوشيد و بي تکبر با ديگران برخورد مي کرد هر وقت از جبهه برمي گشت با اقوام و خويشان ديدار مي کرد به پدر و مادر احترام زياد مي گذاشت و براي خانواده ارزش زيادي قائل بود بي ريا و باحيا بود به نماز اهميت زيادي مي داد و هيچ وقت نشد که براي يک بار هم که شده نماز او قضا شود در تابستان که مدرسه تعطيل مي شد کار مي کرد تا بتواند از نظر اقتصادي کمکي به پدر پير خود کرده باشد خلاصه زندگي کوتاه شانزده ساله او سراسر خاطره بود خاطره هاي شيرين و به ياد ماندني مادر شهيد مي گويد : من زحمات فراواني کشيدم تا حسين را بزرگ کردم حال برايم بسيار افتخار است که چنين فرزندي را هديه اسلام کردم در يکي از عمليات ها ترکش به دست چپش خورده بود ولي هيچ وقت به ما نگفت در سفر آخر که به جبهه مي رفت گويا شهادت به او الهام شده بود ، در سال 1365 ايشان براي آخرين بار به جبهه رفت و در گردان امام علي که فرمانده اش شهيد عباس حق پرست بود شرکت کردند و در عمليات کربلاي چهار در منطقه اروند رود شرکت کرد و در همان جا به شهادت رسيد و بعد از چهار ماه مفقود الاثر جسد پاک او و چند تن از ديگر همرزمانش به وطن آورده شد و طي تشييع جنازه باشکوهي در گلزار شهدا قطعه يک به خاک سپرده شد روحش شاد و راهش پر رهرو باد خوشا آنان که جان دادند و رفتند به روي مرگ خنديدند و رفتند خوشا آنان که وقت دادن جان حسين و کربلا ديدند و رفتند .